شاید پیادهروی معکوس یا عقبکی راه رفتن کار عجیب و غریب و حتی خطرناکی به نظر برسد. اما تحقیقات نشان داده که این نوع حرکت به شکل محسوسی به بهبود تعادل و کاهش خطر زمین خوردن در سالمندان کمک میکند. جالب اینجاست که محبوبیت اخیر این تمرین در شبکههای اجتماعی چیز تازهای نبوده و پیش از این، در دهههای ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ هم مورد توجه قرار داشته است.
جانت نوالا، پرستار ۶۲ ساله از کبک، سالهاست که پیادهروی میکند، اما پس از زمین خوردن در یک چاله، تصمیم گرفت پیادهروی به عقب را به برنامه خود اضافه کند. او میگوید: «احساس میکنم در حال تسلط بر مهارتی جدید هستم و نمیخواهم دوباره زمین بخورم».
جنت دوفک، استاد علوم حرکتشناسی در دانشگاه نوادا، دو دهه است که این تمرین را مطالعه میکند. او تأکید دارد که حرکت به عقب عضلاتی را تقویت میکند که در حرکت عادی کمتر استفاده میشوند، فشار روی مفاصل را کاهش و انعطافپذیری را افزایش میدهد و حتی میتواند به تسکین کمردرد منتهی شود.
طبق تحقیقات دوفک، گنجاندن پیادهروی به عقب در برنامه ورزشی میتواند باعث افزایش تعادل افراد شود و این امر، برای سالمندانی که از افتادن و پیامدهای روانی آن هراس دارند، بسیار مهم است. آندره نوئل پوتوین، متخصص ورزش بالینی در ونکوور، میگوید که این تمرین به تعدیل فشار در مچ پا، زانو، لگن و کمر کمک میکند. او پس از جراحی تعویض زانو در سال ۲۰۰۸، خودش از این روش برای بهبودی استفاده کرده و تا به امروز آنرا به صدها نفر آموزش داده است.
پوتوین توصیه میکند که افراد سالمند این تمرین را با سرعت کم و به راحتترین و آرامترین شکل ممکن و ترجیحا روی تردمیل با استفاده از دستگیرهها شروع کنند. تا به تدریج با آمادگی و آسودگی خاطر سرعت حرکت را افزایش دهند. در فضای باز هم، انتخاب یک مسیر کاملا هموار و استفاده از یک همراه برای جلوگیری از زمین خوردن به شدت توصیه میشود.
دوفک میگوید طبیعی است که افراد در شروع این تمرین از بقیه خجالت بکشند، اما معمولاً پس از مدتی با آن کنار خواهند آمد. او به موردی اشاره میکند که دانشجویش هنگام پیادهروی به عقب در باشگاه مورد تمسخر قرار گرفت، اما روز بعد همان افراد نیز آن را امتحان کردند. پیادهروی معکوس با وجود ظاهر نامتعارفش، میتواند یک تمرین مؤثر و مفید برای سلامت عمومی باشد.