مارک کارنی پس از پیروزی در انتخابات درون حزبی، رسما به عنوان جانشین جاستین ترودو و نخستوزیر فعلی کانادا انتخاب شد. اما این نخستوزیری میتواند عمر کوتاهی داشته باشد و در انتخابات فدرال کانادا که احتمالا بزودی برگزار میشود، نتیجهٔ دیگری رقم بخورد. با این حال، چیزی که قطعیت دارد اینست که این بانکدار و مدیر مالی کارکشته، رهبری حزب حاکم لیبرال کانادا را در انتخابات بعدی بر عهده خواهد داشت.
تا امروز و پس از اعلام استعفای ترودو در ماه ژانویه، چندین و چند سیاستمدار کانادایی خواستار برگزاری انتخابات شدهاند. اما پس از اعمال تعرفههای سنگین از سوی دونالد ترامپ، و احتمال وقوع یک جنگ تجاری تمامعیار، احزاب مخالف بیش از پیش به تکاپو افتادهاند و نظرشان اینست که رایگیری فدرال هر چه زودتر برگزار شود.
طبق قانون کانادا، پنج سال، حداکثر فاصله زمانی بین دو انتخابات فدرال است. بنابراین روی کاغذ، انتخابات بعدی کانادا باید در تاریخ ۲۰ اکتبر ۲۰۲۵ برگزار شود. اما این وسط دو سناریوی مختلف وجود دارد که میتواند منجر به انتخابات زودهنگام شود:
جاستین ترودو با استعفای خود در ژانویه، پارلمان را تعلیق کرد تا حزب لیبرال که در حال حاضر دولت را در اختیار دارد، انتخابات رهبری حزب را برگزار کند. حالا کارنی که روز یکشنبه به عنوان جانشین ترودو انتخاب شد، میتواند برگزاری انتخابات زودهنگام را به جریان بیندازد.
از آنطرف رهبران دو حزب محافظهکار و نئودموکرات یعنی پیر پویلیور و جگمیت سینگ هم اعلام کردهاند که پس از بازگشت پارلمان، درخواست رأی عدم اعتماد خواهند کرد. پس بدین ترتیب، همهٔ شرایط برای برگزاری یک انتخابات زودتر از موعد در کانادا برقرار است.
در انتخابات فدرال کانادا – همانند انتخابات عمومی بریتانیا – رأیدهندگان مستقیماً به نخستوزیر رأی نمیدهند. در عوض، رهبر حزبی که اکثریت کرسیهای مجلس را به دست آورد، نخستوزیر خواهد شد. بر همین اساس، کارنی، پویلیور و سینگ رقبای اصلی یکدیگر خواهند بود.
در انتخابات آینده چهار حزب اصلی رقابت خواهند کرد: لیبرالها، محافظهکاران، نئودموکراتها (NDP) و بلاک کبکوا.
در مراحل پایانی نخستوزیری ترودو، نظرسنجیها نشان میداد که محافظهکاران از حمایت گستردهای برخوردارند. اما پس از کنارهگیری ترودو، این آمار تغییر کرد. با روی کار آمدن ترامپ در آمریکا و اعمال تعرفههای سنگین علیه کانادا، احتمال رقابتیتر شدن انتخابات افزایش یافته است.
ترودو در اوایل امسال تحت فشارهای شدید از جانب اعضای حزب استعفا داد. زیرا تصور میشد که محبوبیت پایین او به شانس پیروزی حزب لطمه بزند. آن هم در حالی که میانگین نظرسنجیهای ملی که توسط شبکه خبری CBC منتشر شده نشان میدهد که حمایت از لیبرالها در طول سالهای ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ به طرز قابل توجهی کاهش یافته است.
در مقابل حمایت از محافظهکاران افزایش یافته است. به طوری که در ۲۰ ژانویه امسال – روز تحلیف ترامپ – در نظرسنجیها مشخص شد که محافظهکاران از ۴۴.۸٪ و لیبرالها از ۲۱.۹٪ حمایت شرکتکنندگان برخوردارند. حالا با اینکه در چند صباح اخیر، اوضاع لیبرالها کمی بهبود یافته، باز هم آخرین آمار نشان میدهد که ۴۰.۴٪ از کاناداییها از محافظهکاران و فقط ۳۰.۸٪ از آنها از لیبرالها حمایت میکنند.
در انتخابات فدرال کانادا:
کانادا هم همانند بریتانیا، دارای سیستم انتخاباتی موسوم به برنده تمام یا First-Past-The-Post است. به این معنا که نامزدی که بیشترین رأی را در یک حوزه انتخاباتی به دست آورد، برنده میشود. این سیستم به گونهای طراحی شده که نیازی به کسب اکثریت مطلق (بیش از ۵۰٪) ندارد و نامزدی که بیشترین رأی را نسبت به رقبا کسب کند، پیروز میشود. با توجه به موارد زیر تصویر دقیقتری از این شیوه بدست میآوریم:
ویژگیهای کلیدی FPTP:
به عنوان مثال، اگر در یک حوزه انتخاباتی:
را کسب کنند، نامزد A برنده خواهد شد. یعنی مهم نیست که ۶۰٪ از رأیدهندگان به افراد دیگری رأی دادهاند. بدین ترتیب نامزدی که بیشترین آرای هر حوزه را کسب کند، کرسی آن حوزه را به دست میآورد و نماینده مجلس شده و سایر احزاب در آن حوزه انتخاباتی هیچ کرسیای کسب نمیکنند.
رهبر حزبی که بیشترین تعداد نمایندگان منتخب را داشته باشد، معمولاً دولت را تشکیل میدهد. حزبی که در رتبه دوم قرار گیرد، معمولاً اپوزیسیون رسمی را تشکیل میدهد. اگر هیچ حزبی به اکثریت کرسیها دست نیابد، نتیجه به عنوان «پارلمان معلق» یا «دولت اقلیت» شناخته میشود. این بدان معناست که حزب حاکم برای تصویب قوانین به حمایت سایر احزاب نیاز خواهد داشت.
برای شرکت در انتخابات کانادا، سه شرط زیر برای رایدهندگان ضروری است: