پشت پردهٔ خانه‌های سالمندان انتاریو و خانواده‌های ممنوع‌الملاقات!
خانه سالمندان دهکده سنت کلر (The Village at St. Clair) در شهر ویندزور، از سپتامبر ۲۰۲۳ تا کنون با قانون منع ورود (TPA)، پل زیمن از اهالی انتاریو را از دیدار با مادر سالخورده‌اش محروم کرده است. این مرکز در نامه‌ای اعلام کرده که علت این محرومیت، رفتار ناهنجار و تهدیدآمیز زیمن با پرسنل و کارکنان آنجا بوده است.
این در حالیست که زیمن که قیم مادر ۸۱ ساله‌اش آنا زیمن محسوب می‌شود، این ادعاها را به کلی رد کرده و دلیل اصلی را، اعتراض او به کیفیت پایین خدمات و مراقبت‌ها از مادرش برشمرده است. مادر سالخوردهٔ او که به آلزایمر مبتلاست، پیش از این ممنوعیت، به صورت روزانه توسط پسرش ملاقات می‌شده.
زیمن در این باره می‌گوید: «مادر من باید در کنار خانواده‌اش باشد. هیچ‌کس نباید از دیدار خانواده محروم شود». از آنطرف پل سینیر همسر آنا هم به دلیل مشکلات حرکتی، قادر به ملاقات با همسرش نیست. فرزند خانواده تاکنون دست به دامن نهادهای زیادی از جمله وزارت مراقبت‌های بلندمدت انتاریو شده و حتی با کمک وکلای مختلف برای رفع این ممنوعیت تلاش کرده و هنوز به جایی نرسیده است.
ماریا ساردلیس، از اعضای گروه حمایت از دسترسی به سالمندان و معلولان می‌گوید: مشابه این ماجرا، بیش از ۱۰۰ مورد در انتاریو گزارش شده و معتقد است که بسیاری از این ممنوعیت‌ها با هدف ساکت کردن خانواده‌ها در برابر مشکلات و کمبودهای این مراکز مراقبتی اعمال می‌شوند. زیمن و حامیانش امیدوارند بتوانند توجه رسانه‌ها و مردم را به این مسئله جلب کنند و حقوق خانواده‌ها را برای ملاقات با عزیزانشان احیا نمایند.
