داستان زندگی کالدوِل لِوِر زمانی با طب سنتی چینی گره خورد که مدتها از یک بیماری مزمن رنج میبرد و ظاهرا تمام راههای درمانی را رفته بود. او نقل میکند که از روی ناچاری و با اکراه به سمت طب سنتی رفت و در شرایطی بود که حاضر بود هر راهکاری را برای خلاصی از شر بیماریاش امتحان کند.
«هنوز ۲۴ ساعت نگذشته بود که احساس کردم یک آدم جدید شدم!». او با اشاره به تجربیاتش از جلسهٔ معاینه، تعریف میکند که پزشکش فقط به دنبال آزمایش خون و ارزیابیهای مرسوم نبود. بلکه رویکرد خیلی کلیتری داشت و بیشتر به این میپرداخت که من چه چیزی در بدنم حس میکنم و یا شبها چجور خوابهایی میبینم!
حالا مدتها از آن ماجرا میگذرد و آقای لِوِر حالش حسابی بهتر شده است. او که از تاثیر طب سنتی چینی شگفتزده شده، خودش هم آستین بالا زده و در دانشگاه Kwantlen Polytechnic در استان بریتیش کلمبیا، در حال گذراندن یک دوره رسمی و دریافت لیسانس طب سنتی چینی (TCM) است. «واقعا خوشحالم که چنین دکترها و معلمهای فوقالعادهای پیدا کردم. آنها کمکم کردند از یک فرد بیمار، تبدیل به کسی شوم که بخواهد به مردم کمک کند و خودش هم یک درمانگر باشد».
جالب اینجاست که این اولین دورهٔ رسمی برای اعطای مدرک طب سنتی چینی در کاناداست. کارشناسان بر این باورند که چراغِ سبز دولت بریتیش کلمبیا به رسمی شدن طب سنتی چینی، جدا از افزایش تقاضا برای راهکارهای درمانی سنتی، ممکن است دلایل دیگری هم داشته باشد. از جمله اینکه چنین اقدامی علاوه بر تاثیر مثبت بر کمبود شغل و رکود بازار کار، ظرفیت ناکافی سیستم بهداشت و درمان را برای پاسخگویی به نیازهای مردم، تا حدی جبران خواهد کرد.
با این حال طب سنتی چینی و راههای درمانی جایگزین، همواره منتقدان سرسختی داشتهاند که نمیخواهند به راحتی و بدون وجود شواهد و قرائن کافی به سمت جدی گرفتن این حوزهها حرکت کنند. لازم به یادآوری است که مکتب طب سنتی چینی (Traditional Chinese Medicine)، بر مبنای ایجاد تعادل در جریان انرژی حیاتی بدن یا «چی» (qi) استوار است و سعی دارد با روشهایی مختلفی مثل طب سوزنی، داروهای گیاهی، ماساژدرمانی و رژیم غذایی، تعادل از دست رفته را به بدن بیمار بازگرداند.