در کانادا غذاهایی مثل مرغ سوخاری، در گروه خاصی تحت عنوان غذاهای Ultra-Processed یا فوق فراوری شده قرار میگیرند. مشکل اینجاست که بر اساس محاسبات و تخمینها، شهروندان کانادایی نیمی از کالری روزانهٔ خود را از غذاهای این گروه تامین میکنند. کارشناسان بر این باورند که افراط در مصرف این قبیل غذاها، جدا از آسیبهای جسمانی، پیامدهای روانی بدی به همراه داشته و میتواند در تشدید حالاتی مثل استرس و افسردگی، دخیل باشند.
عدهای از کاناداییها گران بودن غذاهای سالم و ارگانیک را بهانه میکنند و نسبت به قیمت بالای مواد غذایی تازه، مثل گوشت اعتراض دارند. از نظر آنها، گران بودن غذاهای سالم، یکی از عوامل تمایل مردم به سمت بدخوری و عادات ناسالم است. عدهای هم دردسر آشپزی و کمبود وقت را بهانه میکنند و گزینههای آماده را به ساعتها وقت گذاشتن برای تهیهٔ غذا ترجیح میدهند.
سندرا الیا، مشاور در امور تغذیه و سلامت که به گفته خودش زمانی به غذاهای ناسالم اعتیاد داشته، بر این باور است که: « برای ما مثل روز روشن است که رژیم غذایی غرب، دارد تمام دنیا را درمینوردد و با خودش هزار و یک بیماری و عارضه به جای میگذارد …».
به گفتهٔ کارشناسان تغذیه در کانادا، مقصر اصلی در این بین، صنعت عظیمالجثهٔ محصولات غذاییست. صنعتی که رگ خواب مردم را به خوبی پیدا کرده و میتواند خوراکیهای مغذی و سالم را با انبوهی از شکر و نمک و روغن و افزودنیهای صنعتی بزک کند و در بستهبندیهای جذاب به خورد جماعت بدهد. اینجا هدف، درآوردن بیشترین میزان سود در سریعترین زمان ممکن از جیب مردم است و آخرین چیزی که اهمیت دارد سلامتی آنهاست!