پیر پولیور، رهبر حزب محافظهکار کانادا، در مصاحبهای اختصاصی در ۱۳ فوریه ۲۰۲۵، طرح جدید خود را برای سیاست مهاجرتی کانادا اعلام کرد. او قصد دارد میزان پذیرش مهاجران را به ۲۵۰ هزار نفر در سال کاهش دهد و آن را به رقمی مشابه با دوران نخستوزیری استیون هارپر (۲۰۰۶-۲۰۱۵) برساند. پولیور همچنین وعده داده که روند اخراج افراد غیرشهروندی که مرتکب جرم میشوند را تسریع کند.
بر اساس برنامه پولیور، تعداد مهاجران کاری و اقتصادی همچنان در اولویت خواهد بود، اما مهاجرت خانوادگی محدودتر میشود. در زمان نخستوزیری هارپر، مهاجرت سالانه بین ۲۰۰ تا ۲۵۰ هزار نفر بود و تمرکز بر برنامههایی مانند کلاس تجربه کانادایی (CEC) قرار داشت که اولویت را بر کارگران ماهر و افراد تحصیلکرده اختصاص میداد. همچنین، تعداد ویزاهای دائم برای والدین و پدربزرگها و مادربزرگها کاهش یافت و سوپر ویزا جایگزین آن شد که تنها اجازه اقامت موقت را برای آنها فراهم میکرد.
یکی از دلایل کلیدی پولیور برای اجرای این سیاست، بحران مسکن است. او معتقد است که افزایش سریع جمعیت ناشی از مهاجرت، باعث افزایش تقاضا برای مسکن شده و قیمتها را بالا برده است. او پیشنهاد داده که میزان مهاجرت به میزان ساختوساز سالانه مسکن گره بخورد، به این معنا که کانادا فقط به اندازهای مهاجر بپذیرد که ظرفیت اسکان آنها فراهم باشد.
پولیور تأکید کرده که غیرشهروندانی که در کانادا مرتکب جرم میشوند، باید سریعاً اخراج شوند. او از ناکارآمدی سیستم فعلی در دیپورت افرادی که درخواست پناهندگیشان رد شده، انتقاد کرده و وعده داده که این روند را تسریع کند.
کاهش مهاجرت میتواند بر بازار کار تأثیر بگذارد، بهخصوص در بخشهایی مانند فناوری، ساختوساز و خدمات که به نیروی کار مهاجر متکی هستند. همچنین، برخی نگران هستند که این سیاست بر تنوع فرهنگی و تعهدات بشردوستانه کانادا تأثیر بگذارد. پیشنهادات رهبر حزب محافظهکار کانادا، احتمالاً بحثهای گستردهای را در مورد آینده سیاستهای مهاجرتی، اقتصاد و هویت ملی در کانادا برانگیزد.