درست ۵۰ سال پیش، حرکت کانادا از واحدهای امپریال - واحدهایی مثل اینچ و پوند و مایل - به سمت سیستم جهانی متریک (Metric) و از جایگزینی سلسیوس به جای فارنهایت آغاز شد. در واقع، اول آوریل ۱۹۷۵، نخستین باری بود که کاناداییها از سلسیوس برای پیشبینی دمای هوا استفاده کردند و سر و صدای بسیاری از مردم را درآوردند.
تغییری که به دلایل علمی و تجاری اجرا شد و طبیعتا با واکنشها و بازخوردهای متفاوتی همراه بود و برخی از مردم، به ویژه سالمندان، با این تغییر مخالفت کردند. در این حد که ساکنین شهرهای نزدیک به مرز ایالات متحده، کانالهای هواشناسی آمریکایی را به این خاطر که با فارنهایت کار میکردند به کانالهای کانادایی ترجیح میدادند.
تا اینکه در سال ۱۹۷۷، گزارشهای هواشناسی کانادا به طور کامل به سیستم متریک تغییر یافت و به تدریج سایر بخشهای زندگی روزمره مردم هم تحت تأثیر قرار گرفت. یعنی دیگر تابلوهای جادهای هم واحد کیلومتر را جایگزین مایل کردند و پمپ بنزینها دیگر به جای گالن با واحد لیتر سر و کار داشتند.
حالا در حالی که نسلهای جوانتر کانادا به سیستم متریک عادت کردهاند، در بسیاری از صنایع یا جنبههای روزمره زندگی، همچنان از سیستم قدیمی و موسوم به امپریال استفاده میشود. اتفاقی که یک سیستم مختلط و در برخی موارد سرگیجهآور را بوجود آورده است.
مثلا مردم لباسشان را با سایزهای بر حسب اینچ میخرند، اما از آن طرف نوشیدنیها را بر اساس میلیلیتر تهیه میکنند. یا در صنایع مواد اولیه را از یک جا بر مبنای کیلو میخرند و در جایی روی باسکولی میروند که با پوند کار میکند! بنابراین هنوز تغییر کامل به سیستم متریک در کانادا یک چالش به نظر میرسد. اما کارشناسان معتقدند که اگر استفاده از آن دوباره اجباری شود، در نهایت مردم به آن عادت خواهند کرد.