ناهید کیانی تکواندوکار شایسته ایرانی در وزن ۵۷ کیلوگرم، با شکست حریفانی از تونس، بلغارستان (کیمیا علیزاده) و لبنان، توانست به فینال رقابتها راه پیدا کند و در بازی فینال با واگذاردن مسابقه به حریف کرهای، مدال نقرهٔ المپیک ۲۰۲۴ پاریس را به گردن آویزد. مدال نقرهٔ کیانی، تا این لحظه بالاترین مدال ورزشکاران زن ایرانی در تاریخ مسابقات المپیک بوده است.
از آنسو کیمیا علیزاده با کسب مدال برنز تنها زن ایرانیست که توانسته با دو مدال برنز در دو المپیک مختلف - المپیک ریو ۲۰۱۶ برای ایران و المپیک پاریس ۲۰۲۴ برای بلغارستان - بر سکوی قهرمانی قرار بگیرد. رویارویی ناهید و کیمیا در پاریس، نخستین رویارویی آنها در مسابقات المپیک نبود و نخستین مصاف این دو ورزشکار مستعد و توانمند ایرانی در رقابتهای المپیک ۲۰۲۱ توکیو رقم خورد.
زمانی که کیمیا علیزاده ایران را به قصد پناهندگی در اروپا ترک کرده بود و در بازیهای توکیو در تیم پناهجویان - که برای اولین بار در مسابقات المپیک تشکیل میشد - به میدان آمده بود. در آن رقابتها ناهید در برابر کیمیا مغلوب شد و از دور مسابقات کنار رفت. کیمیا هم در ادامهٔ مسابقات در برابر حریفان ناکام ماند و نتوانست بر سکوی قهرمانی قدم بگذارد.
حالا در شب هشتم اوت، تمامی این اتفاقات به تاریخ پیوسته بود و دو بانوی ایرانی بر بلندای افتخار بر سکوی المپیک تاریخساز شده بودند و داشتند در کنار دو ورزشکار کرهای و کانادایی عکس یادگاری میگرفتند. آن هم در حالیکه هنوز گروهی از افراد و رسانهها تلاش میکردند با طعنه و حاشیهسازی به سرزنش کیمیا بپردازند.
اما مردم ایران بهتر از هرکسی میدانند که چه حجمی از فشار و ناراحتی و دلسردی لازم است تا یک ورزشکار جوان و آیندهدار، چنین تصمیم سختی بگیرد و با پرچمی غیر از پرچم کشورش به رقابت بپردازد. مردم این را میدانستند و با تلفیقی از احساس شادی و آزردگی از جور روزگار، موفقیت دختران ایران را با غرور و افتخار تماشاگر بودند. غروری که ناگاه با یکی از زیباترین صحنههای تاریخ ورزش هزاران برابر شد. آن لحظهای که ناهید هموطنش کیمیا را در آغوش گرفت و برای چند ثانیهٔ طولانی، جهان را به جایی زیباتر تبدیل کرد.